Florencia Den Haag -> wat voor machine is dit?

[raymondv]

Gisteren was ik bij Florencia en de koffiemachine voor de slow koffie viel me op ... Espresso hebben ze daar niet.

Weet iemand wat voor machine dit is en wat voor zetmethode.

ImageUploadedByTapatalk1411713867.167961.jpg

[pichichi]

http://www.trouw.nl/tr/nl/5009/Archief/ ... lgie.dhtml

" Florencia is nostalgie

TEKST NIELS MARKUS − 01/08/13 - Dagblad Trouw

Moderniteit wordt in Florencia zorgvuldig buiten de deur gehouden. De Haagse ijssalon is in 82 jaar weinig veranderd. Pinnen kan niet en de koffie komt uit een massieve kan uit de jaren dertig. Florencia is tijdloos, gezellig, warm. Wie alleen uit het raam wil kijken is ook welkom.

De zonwering is vorige week vervangen. De vertrouwde lichtblauwe heeft plaats gemaakt voor een groen-wit exemplaar. Op de regenachtige dinsdagmiddag krijgt niemand hem te zien. Daardoor valt ook niemand op dat er iets is veranderd bij ijssalon Florencia in Den Haag.

Dat is waarschijnlijk precies hoe de gasten en het personeel het willen. Moderniteit wordt in Florencia zorgvuldig buiten de deur gehouden. Al 82 jaar lang, zeven dagen per week, van half 8 's ochtends tot half 12 's avonds.

De laatste verbouwing stamt waarschijnlijk uit de jaren zeventig, getuige de messing schrootjes aan het plafond, de Arabisch aandoende bruine wandtegeltjes en de vale dia's waarop menu's staan afgebeeld. Wie dacht bij Florencia te kunnen pinnen heeft pech. Blauwe pin-bordjes met een groot rood kruis erdoorheen ontmoedigen klanten daarom te vragen.

De massieve koffiekan is het grootste relikwie uit vroeger tijden. Het model stamt uit de jaren dertig. Een grote buis perst water door het filter, waarna de koffie terechtkomt in één van de twee kannen die aan weerszijden hangen. De drank wordt warm gehouden door heet water. Au bain-marie.

Vroeger stonden die apparaten overal. In kantines, cafés en op kantoor, legt Adriana Rutten (71) uit. Zij is de baas van het familiebedrijf. Tien verwanten werken in Florencia en in de aangrenzende ijsfabriek: kinderen, kleinkinderen en aangetrouwde familie. De familiewortels liggen in Italië.

Langzamerhand begint de koffiemachine het te begeven. Kopjes vangen het weglekkende water op. Ruttens dochter Gabriella Dalzotto (45) gaat extra voorzichtig met het apparaat om. Onderdelen zijn tenslotte nergens meer te krijgen. Mocht het onvermijdelijke gebeuren en hij gaat kapot, dan zit er weinig anders op dan een modern espressoapparaat te kopen. Het lijkt Dalzotto maar niks. "Dat is ons concept niet." Chique koffie past niet bij het laagdrempelige Florencia. "Mensen die hier komen nadat ze in Italië op vakantie zijn geweest willen ineens latte macchiato. Prima hoor, da's gewoon een koffie verkeerd, dus krijgen ze die."

Ook alle extra handelingen van een moderne machine staan Dalzotto tegen. Nu hoeft ze alleen de tap open te zetten, dan klettert de koffie de kopjes in. Geen klant zeurt over de voetenbadjes op de schoteltjes.

Die klanten komen dinsdag vooral alleen. Geen gezinnetjes, die op zonnige dagen tot buiten op straat voor ijsjes in de rij staan. De vele vaste klanten zijn vooral ouderen. Een kort praatje aan de balie mag, de meesten laten dat zitten. Ze eten zwijgend hun kroketten of schoteltjes soep. Wie niets wil eten en alleen uit het raam wil kijken, is ook welkom.

Jim Molenwijk (65) - in Florencia noemt iedereen hem Mister Jimmy - komt al vijftig jaar in de ijssalon, vanwege de 'constante kwaliteit'. "Alles is altijd vers. Omdat het zo goedkoop is. Koffie een euro, thee 95 cent en een broodje ei 1,50. Daardoor verkopen ze heel snel hun producten." Het zal de regen zijn, maar de meeste broodjes en kopjes soep staan twee uur later nog op hun plek in de vitrine.

Dan wordt het ineens weer druk in de ijssalon. Mevrouw Pauw (72) gaat met haar familie aan een tafel middenin de zaak zitten. Ze eten overvloedige sorbets en wafels met slagroom. "Die zijn al 25 jaar helemaal hetzelfde." Mevrouw Pauw woont nog in Den Haag, haar familieleden in Hilversum. Als die in Den Haag zijn, gaan ze altijd naar Florencia. Omdat het tijdloos, gezellig en warm is, maar ook uit nostalgie.

Veel herinneringen komen boven bij mevrouw Pauw. In de oorlog haalden haar ouders altijd 'opklop' bij Florencia: opgeklopte melk met ei. "Als ze thuiskwamen was het al helemaal ingezakt. Maar toch, het was een delicatesse."

Ze denkt ook aan de eerste baas van Florencia, de vader van de oom van Adriana Rutten. "Zo'n lieve man. Als ik aan hem denk schieten de tranen in mijn ogen. Heel arme kindertjes wachtten altijd tot hij aankwam. Dan gaf hij ze een ijsje." Ook vertelt ze over de akelige manier waarop de baas aan zijn eind kwam. Hij stikte nadat hij met zijn stropdas in de ijsmachine vast kwam te zitten. "Dat was '64, heel Den Haag was in de rouw."

Maar de alledag moest ook toen doorgaan bij Florencia. Na één dag ging de ijssalon alweer open. Met de fatale ijsmachine werd nog jarenlang ijs gemaakt.

Eind dit jaar komt een boek uit met foto's die Otto Snoek maakte bij Florencia."

---

Ik was er eind vorig jaar weer eens (als oud-Hagenees die verzot was op de befaamde chocostick-ijsjes met "pinguïn-jasje").. voor mij wel wat herkenning, maar al met al toch iets té veel vergane glorie. Sfeertje en inrichting is in feite doorgeslagen (alsmede de koffiemachine), alsof ze boel de boel laten en met (open ogen) op het einde/faillisement af (willen) stevenen. Weinig nostalgie dus, want dat zou juist "het sfeerelement" aan de vergane glorie moeten geven m.i.
IJs was ook teleurstellend, alsof ze het niet meer zelf maken. Ken inmiddels een hoop betere zaken.

[Bluecold]

'onderdelen zijn niet meer te krijgen'.
Eriks heeft alvast iedere pakking die je kan bedenken. Ieder machinefabriekje in de buurt kan onderdeeltjes maken. Als dat niet lukt zijn er ook shapeways en consorten, die bezorgen alles wat je kan tekenen.

[@3aan]

Vroeger kwam ik er regelmatig voor de koffie die toen veel beter was als de laatste paar jaren die gaat stelselmatig slechter smaken en O-Wee, je moet er niks van zeggen want klagen mag al jaren niet meer bij de Valencia, slechtere koffie, duurdere koffie en af en toe echt niet te zuipen, meneer die koffie is zuur en is niet lekker, die drink ik echt niet op, oké zet daar maar in die bak en tot ziens, ja ik ga er nog weleens langs, niet voor de Pleur maar voor die geweldig lekkere koffiebroodjes, ook prijzig maar neem er toch een stuk of zes mee naar huis, kassa 9 euro!

Adriaan

[raymondv]

http://www.trouw.nl/tr/nl/5009/Archief/ ... lgie.dhtml

" Florencia is nostalgie

TEKST NIELS MARKUS − 01/08/13 - Dagblad Trouw

Moderniteit wordt in Florencia zorgvuldig buiten de deur gehouden. De Haagse ijssalon is in 82 jaar weinig veranderd. Pinnen kan niet en de koffie komt uit een massieve kan uit de jaren dertig. Florencia is tijdloos, gezellig, warm. Wie alleen uit het raam wil kijken is ook welkom.

De zonwering is vorige week vervangen. De vertrouwde lichtblauwe heeft plaats gemaakt voor een groen-wit exemplaar. Op de regenachtige dinsdagmiddag krijgt niemand hem te zien. Daardoor valt ook niemand op dat er iets is veranderd bij ijssalon Florencia in Den Haag.

Dat is waarschijnlijk precies hoe de gasten en het personeel het willen. Moderniteit wordt in Florencia zorgvuldig buiten de deur gehouden. Al 82 jaar lang, zeven dagen per week, van half 8 's ochtends tot half 12 's avonds.

De laatste verbouwing stamt waarschijnlijk uit de jaren zeventig, getuige de messing schrootjes aan het plafond, de Arabisch aandoende bruine wandtegeltjes en de vale dia's waarop menu's staan afgebeeld. Wie dacht bij Florencia te kunnen pinnen heeft pech. Blauwe pin-bordjes met een groot rood kruis erdoorheen ontmoedigen klanten daarom te vragen.

De massieve koffiekan is het grootste relikwie uit vroeger tijden. Het model stamt uit de jaren dertig. Een grote buis perst water door het filter, waarna de koffie terechtkomt in één van de twee kannen die aan weerszijden hangen. De drank wordt warm gehouden door heet water. Au bain-marie.

Vroeger stonden die apparaten overal. In kantines, cafés en op kantoor, legt Adriana Rutten (71) uit. Zij is de baas van het familiebedrijf. Tien verwanten werken in Florencia en in de aangrenzende ijsfabriek: kinderen, kleinkinderen en aangetrouwde familie. De familiewortels liggen in Italië.

Langzamerhand begint de koffiemachine het te begeven. Kopjes vangen het weglekkende water op. Ruttens dochter Gabriella Dalzotto (45) gaat extra voorzichtig met het apparaat om. Onderdelen zijn tenslotte nergens meer te krijgen. Mocht het onvermijdelijke gebeuren en hij gaat kapot, dan zit er weinig anders op dan een modern espressoapparaat te kopen. Het lijkt Dalzotto maar niks. "Dat is ons concept niet." Chique koffie past niet bij het laagdrempelige Florencia. "Mensen die hier komen nadat ze in Italië op vakantie zijn geweest willen ineens latte macchiato. Prima hoor, da's gewoon een koffie verkeerd, dus krijgen ze die."

Ook alle extra handelingen van een moderne machine staan Dalzotto tegen. Nu hoeft ze alleen de tap open te zetten, dan klettert de koffie de kopjes in. Geen klant zeurt over de voetenbadjes op de schoteltjes.

Die klanten komen dinsdag vooral alleen. Geen gezinnetjes, die op zonnige dagen tot buiten op straat voor ijsjes in de rij staan. De vele vaste klanten zijn vooral ouderen. Een kort praatje aan de balie mag, de meesten laten dat zitten. Ze eten zwijgend hun kroketten of schoteltjes soep. Wie niets wil eten en alleen uit het raam wil kijken, is ook welkom.

Jim Molenwijk (65) - in Florencia noemt iedereen hem Mister Jimmy - komt al vijftig jaar in de ijssalon, vanwege de 'constante kwaliteit'. "Alles is altijd vers. Omdat het zo goedkoop is. Koffie een euro, thee 95 cent en een broodje ei 1,50. Daardoor verkopen ze heel snel hun producten." Het zal de regen zijn, maar de meeste broodjes en kopjes soep staan twee uur later nog op hun plek in de vitrine.

Dan wordt het ineens weer druk in de ijssalon. Mevrouw Pauw (72) gaat met haar familie aan een tafel middenin de zaak zitten. Ze eten overvloedige sorbets en wafels met slagroom. "Die zijn al 25 jaar helemaal hetzelfde." Mevrouw Pauw woont nog in Den Haag, haar familieleden in Hilversum. Als die in Den Haag zijn, gaan ze altijd naar Florencia. Omdat het tijdloos, gezellig en warm is, maar ook uit nostalgie.

Veel herinneringen komen boven bij mevrouw Pauw. In de oorlog haalden haar ouders altijd 'opklop' bij Florencia: opgeklopte melk met ei. "Als ze thuiskwamen was het al helemaal ingezakt. Maar toch, het was een delicatesse."

Ze denkt ook aan de eerste baas van Florencia, de vader van de oom van Adriana Rutten. "Zo'n lieve man. Als ik aan hem denk schieten de tranen in mijn ogen. Heel arme kindertjes wachtten altijd tot hij aankwam. Dan gaf hij ze een ijsje." Ook vertelt ze over de akelige manier waarop de baas aan zijn eind kwam. Hij stikte nadat hij met zijn stropdas in de ijsmachine vast kwam te zitten. "Dat was '64, heel Den Haag was in de rouw."

Maar de alledag moest ook toen doorgaan bij Florencia. Na één dag ging de ijssalon alweer open. Met de fatale ijsmachine werd nog jarenlang ijs gemaakt.

Eind dit jaar komt een boek uit met foto's die Otto Snoek maakte bij Florencia."

---

Ik was er eind vorig jaar weer eens (als oud-Hagenees die verzot was op de befaamde chocostick-ijsjes met "pinguïn-jasje").. voor mij wel wat herkenning, maar al met al toch iets té veel vergane glorie. Sfeertje en inrichting is in feite doorgeslagen (alsmede de koffiemachine), alsof ze boel de boel laten en met (open ogen) op het einde/faillisement af (willen) stevenen. Weinig nostalgie dus, want dat zou juist "het sfeerelement" aan de vergane glorie moeten geven m.i.
IJs was ook teleurstellend, alsof ze het niet meer zelf maken. Ken inmiddels een hoop betere zaken.

Dank hiervoor!

[raymondv]

Dank Picichi!