Ik had twee uitdagingen tegelijk:
1. het onder de knie krijgen van de apparatuur en
2. het vinden van een voor mij lekkere koffie.
Die licht gebrande en zuurder smakende koffies waren erg verwarrend, met name op volle espresso-sterkte vond ik ze extreem zuur maar ik had geen idee in hoeverre dit een technisch defect was of een pure smaakkwestie. Bij CoffeeLovers had ik wel eens de wat zuurdere Yirgacheffe geproefd (wordt daar als lungo geserveerd) en dat bleek een hele boeiende smaaksensatie, maar wat ik thuis probeerde leek daar totaal niet op.
Uiteindelijk heb ik me qua bonen een tijd lang beperkt tot de Ristretto-bonen van Blanche Dael. Daarmee lukte het in no time om niet-zure lekkere koffie te maken (lekker als espresso maar ook als americano). Ondertussen heb ik stap voor stap de ideale instellingen gevonden en nu smaakt deze koffie thuis minstens even goed als diezelfde koffie bij CoffeeLovers. Uitdaging 1. was gelukt (althans bij deze koffie).
Vervolgens ben ik met diezelfde instellingen (alleen de maalgraad behoeft soms een kleine aanpassing) eens wat moeilijkere bonen gaan proberen (van Wakuli - elke maand weer een verrassing wat ze opsturen). Als espresso was het resultaat ondrinkbaar, maar een beetje verdund leverde dit ineens koffie op die niet onderdeed voor de Yirgacheffe bij CoffeeLovers. Bingo!
Uitdaging 2. (het vinden van voor mij lekkere koffie) is natuurlijk een eindeloze zoektocht, maar ik weet nu dat ik voor een espresso donker gebrande bonen wil en dat ik espresso van lichter gebrande bonen moet aanlengen.
Je slaat de spijker op zijn kop.fuel schreef: Meer dat je vaak als beginner een ander smaakbeeld hebt wat betreft een Espresso.
Mogelijk dat Jos dat ook ervaart met de "nieuwere" trend van gebrande koffiebonen.
Ik als nieuwkomer krijg een juiste beleving bij een donker gebrande boon.