Erik82 schreef:Daar was ik ook wel heel nieuwsgierig naar aangezien mijn ervaringen compleet omgekeerd zijn.
Naast welke zou ik dan ook willen weten voor hoe lang en hoe intensief. Veel mensen denken namelijk dat je na 1 dag proberen al een goed oordeel kunt vellen maar ook andere een maler heeft een leercurve.
Dat er op dit forum weinig liefde is voor Macap weet ik. En ja, ook ik zie er wel degelijk nadelen van in. Maar de molens die ik echt beter vindt, die zijn dan ook meteen minstens drie keer zo duur.
En ik vrees dat ik de rest van het antwoord al een beetje gegeven heb; ik heb geen enkele van de alternatieven langer dan een dag uitgeprobeerd. Als ze dat al haalden. Ik haak al snel af als de bouwkwaliteit in mijn ogen onvoldoende is. Denk aan instabiel materiaal (te dun blik, plastic), scherpe randjes en zo. Ook ken ik weinig mensen die me een paar dagen laten kamperen/weinig winkels die de dure, wat minder courante bonenmalers voor me bestellen en dan meegeven om eens een weekje of zo uit te proberen.
Dat alles een leercurve heeft klopt. Maar als er (voor iemand die al zo'n 20 jaar bewust bezig is met espresso) een leercurve nodig is voor een koffiemolen die (veel) langer is dan een middag ... dan denk ik dat ik niet de enige ben die die molen niet zo heel erg geschikt vindt. Mogelijk heb ik daar ongelijk in en ben ik inderdaad te ongeduldig. (Overtuig me! Ik wil ergens best wel.)
Om de uitersten die ik heb geprobeerd op te noemen: de Titus is me te duur, en de Sette te plastic-achtig (bovendien lees ik er veel te veel ellende verhalen over ondanks de uitstekende service.) Oh - ik heb ook nog zo'n uitstekende gele DE bonenhakker staan. Van een jaar of 50 geleden toen ik koffie Tobruk voor mijn ouders maakte. (Dat ding is onverslijtbaar maar helaas is het maalsel minder
)
Ik heb mijn diverse ervaringen veelal opgedaan in winkels (hooguit een middagje met de Quamar naast de M4D), op een paar cursus-avondjes en op o.a. het Amsterdam Coffee Fesitval. Ik ga ook wel eens op bezoek bij iemand. Bijvoorbeeld bij Frans, die vriendelijk genoeg was om me te ontvangen. Zoals jullie denk ik wel weten heeft hij een hele mooie werkende "verzameling" staan waar ook een R120 in aanwezig is. En al heb ik daar niet zelf aangezeten, ook dat was genoeg om me ervan te overtuigen dat de R120 niet voor mij was. Aan alle kanten een degelijk en prima ding, dat wel. Maar toch ook een ietsje ... groter. (Ook de EK43 zou ik iets willen inkorten. Maar de ooit aangekondigde Barista variant komt maar niet, helaas.)
Om na het bovenstaande dan toch maar een beetje terug te komen bij het topic:
Bij Quamar past de vorm en de bediening niet bij mij. De portafilterhouder bijvoorbeeld - gemaakt voor rechtshandige mensen gezien de uitsparing voor de uitloop die rechts zit. Dus met rechts de portafilter in de houder haken (ik ben gezien de afwerking daarvan meteen benauwd voor krassen) de rechterhand omhoog om de startknop te bedienen en weer naar beneden om de portafilter er uit te halen. De startknop kán wel met de linkerhand ingedrukt worden, maar ik kan me niet goed voorstellen dat het veel uitmaakt.
Ik kan op de Macap echter wel zowel links als rechts werken en voer in ieder geval voor mijn gevoel wat ik doe efficiënter uit. Wat ik nu doe is met links de portafilter tegen de startknop van de Macap duwen (portafilterhouder en knop zijn netje afgewerkt en "stootvriendelijk") en terwijl de koffie in het portafilter valt de boel al doorroeren.
Als ik dat dus afzet tegen portafiler inhaken, loslaten, arm omhoog, knopje drukken, arm omlaag, portafilter pakken en uithaken en dan pas het maalsel gaan omroeren, dan vallen de hooguit 5 seconden sneller malen voor 18 gram [als de Quamar al zo veel sneller is, ik heb het niet opgenomen met een stopwatch!] hier overigens totaal tegen weg. Niet dat ik die paar seconden per dag nodig heb, maar de werkvolgorde "voelt" ook gewoon beter voor mij (en dat kan voor iemand anders dus anders uitvallen).
Dat de kwaliteit van het maalsel volgens mij best dicht bij elkaar ligt had ik al gezegd. Dat is veruit het belangrijkste.
Dus dan blijven de in mijn ogen karige afwerking die zich o.a. uitte in scherpe randjes, meer lawaai en de voor mij mindere bediening van de Quamar over.
E.e.a. kan natuurlijk exemplarisch zijn - mogelijk heb ik toevallig de enige goede M4D?/liep ik tegen de enige batch slechte Quamars aan? Al heb ik zo mijn redenen om dat te betwijfelen... het is mogelijk (denk maar aan de series Jaguars en Maserati's die roestbakken waren) - en uiteraard is er vast ten minste deels wel iets te verhelpen aan de afwerking van de Quamar die ik zag/gebruikte.
Het prijsverschil dat door de TS werd aangehaald, dat moet moet ieder voor zich maar beoordelen. Bovendien verschilt de prijs van winkel tot winkel en zijn er ook nog eens van tijd tot tijd aanbiedingen.
) 
Als ik het zo teruglees zit ik dus door de M4D een beetje "vast" door een goed gebouwde "leuke instapper"...
Het kan slechter.
.