Over retentie wordt naar mijn idee veels te zenuwachtig gedaan.
Indien je werkelijk verrukkelijke boontjes hebt, is de eerste espresso van de dag meteen lekker, ook indien een aantal van de bonen reeds in min of meer gebroken / gemalen staat tussen de maalschijven zat toen je wakker werd. De tweede shot is wellicht nog wat rijker van smaak, ook goed.
Het is ook mogelijk dat men kort voor de eerste shot de tanden heeft gepoetst en dat daardoor een deel van de smaak toch niet aan diegene is besteed, of men heeft de tanden nog net niet gepoetst en de kleefzooi van een nacht snurken en kwijlen plakt nog aan het verhemelte en rondom de vreemd gekleurde tong zodat ook daardoor niet alle subtiliteit meteen is te proeven. Daar hoort men de thuisbarista's met retentie-fobie niet over
Een goede vriend, met een Italiaanse vrouw, vertelde me dat hij van de familie leerde juist de eerste espresso van de dag te waarderen omdat die aangenaam mild is van smaak voor de nog maar net ontwakende burger.
Anderen presenteren de eerste espresso van de dag aan de levenspartner, wat ook een mooie strategie is want daar kan men niks van zeggen.
Retentiepretentie: men kan er een punt van maken, even iets wegmalen en er daarna niet meer over in zitten, of er geen probleem in zien, of er een welkome aanleiding in vinden om op zoek te gaan naar de 'heilige graal-maler', het is allemaal best!