Erik82 schreef:IT Consultant in de HR-branche. Verder als hobby Skydiven (instructeur en cameraman).
Heb ook altijd willen parachutespringen.Maar heb een dwangneurose.Ik MOET alles controleren.Soms drie keer.
Gas en sloten en zo.
Dus ik zie me al in de hangar de chute vouwen,lijntjes leggen,elastiekjes eromheen,inpakken en kopffie drinken.
Na 10 minuten ga ik aan mezelf twijfelen en maak ik hem weer open en doe het hele zaakje nog eens.
Tegen de tijd dat ik in het vliegtuig wil stappen twijfel ik weer aan mijn pack.
enz enz.
Schiet niet op.
En dat kleine parachutje dat met een veer uit je pack springt en zo met een lijntje je chute eruit trekt.Wat als dat veertje klem zit?Of als het lijntje breekt?Dan kun je je chute niet ontvouwen.
Nog niet te spreken over gedraaide lijnen waar je je met allerlei beenbewegingen uit moet zien te bevrijden.Wat als de kabel breekt en je een handvat in je handen hebt bij het trekken?
Gescheurde doeken zijn zelden maar ze komen voor.
Dan trek je je reserve.Moet je toch eerst de oude afwerpen.Heb je dan nog voldoende hoogte?
Je moet toch eerst weer valsnelheid opbouwen om de reserve te kunnen laten ontvouwen.Een reserve trekkken en een stukje vrije val moeten doen op 300 meter hoogte lijkt me ...euhh..akelig.
Ik hou het bij motorrijden.