Vind ik leuk!

Ik kende Nat Birchall niet. India achtige instrumenten, transcendent.

Leuke nieuwe thread, wat knalt er uit je speakers wanneer je......kreeg toevallig net deze binnen en had deze klassieker op staan

https://open.spotify.com/track/30h5NUFI ... l_branch=1

Ik zit deze te draaien, alleen dan met zonder koffie dus het telt niet

Je hebt gelijk maar ook zonder koffie vormt John Zorn een welkome bijdrage

Tof. Een jaar of wat terug ontzettend in een Zorn fase gezeten. Ik ga deze maar eens op zoeken.

gilleko B. schreef: za 02 okt 2021, 18:13 had deze klassieker op staan

Op de ROON is er iemand niet blij mee maar ik vind 'm best lekker klinken.

Vind ik ook, en een muziekcriticus, tis maar een mening. Ik vind zijn improvisatie en compositie allesbehalve voorspelbaar alsmede zijn geluid in relatie tot de aard en karakter van de funky jazz rock achtige achtergrond (geen edgySanborn sound). Hij noemt Steve Coleman ( ook hele mooie dingen gedaan met Brits saxofonist Steve Williamson) als medemuzikant, maar had eigenlijk de invloed van Bunky Green moeten noemen. Vind de muziek goed en juist het commentaar blijken van niet weten of begrijpen van wat er daar gebeurt. Deze muziek destijds typerend voor een nieuwe garde. Zo, dat heb ik even gezegd ohne.Kaffee. Hier nog een voorbeeld:

https://open.spotify.com/track/7Cg0AEaK ... l_branch=1

gilleko B. schreef: za 02 okt 2021, 22:23 Deze muziek destijds typerend voor een nieuwe garde. Zo, dat heb ik even gezegd ohne Kaffee. Hier nog een voorbeeld:

Ik heb geen spotify (dwz heb ik wel maar mijn stiefdochter gebruikt die en als ik erop inlog krijg ik haar muziek en wordt zij erafgegooid als ze net zit te luisteren) dus fijn dat je de hoes erbij plakt, dan kan ik 'm via de ROON en de Tidal door de speakers laten binnenroffelen:
Prettige muziek, doet ook denken aan Miles Davis in de tijd dat zijn band funky dingen deed en hij als mentor er af en toe ijle klanken op zijn trompet eroverheen legde, of wat akkoorden aantikte op de keyboards en hen verder strak aankeek over zijn donkere brillenglazen heen, al dan niet goedkeurend grijnzend.

Ergens jaren 80 zag ik een interview met een jong bandlid van 'm die vertelde hoe iedereen zenuwachtig was in de kleedkamer voor een groot optreden en Miles cool binnen kwam wandelen met een ghettoblaster op de schouder. De jonge gast kreeg tot zijn doodschrik op de bühne onmiddellijk een solo die wonderwel nog goed liep ook. Zo, had Davis gezegd, nu ben je ook daar vanaf. Nooit geen 'stage fright' meer gehad.

Hetzelfde programma over jazz grootheden eindigde met een oude musicus in zijn schommelstoel op de veranda, die terugkeek op zijn loopbaan, waar aanvankelijk veel racisme hem had tegengezeten maar, besloot hij, het gezegde, eind goed, eind goed... whatever.

Ik heb nooit kunnen wennen aan fusion etc.
Alternatieve jazz is niet voor mij.
Heb in de jaren 90 en ook later nog mijn best gedaan . Bitches Brew bijvoorbeeld is redelijk grijs gedraaid op mijn ouwe Lenco. Maar is me niet gelukt.

cremalover schreef:Ik heb nooit kunnen wennen aan fusion etc.
Alternatieve jazz is niet voor mij.
Heb in de jaren 90 en ook later nog mijn best gedaan . Bitches Brew bijvoorbeeld is redelijk grijs gedraaid op mijn ouwe Lenco. Maar is me niet gelukt.

Cremalover, Lee.Morgan, Joe Gordon, Donald Byrd, en Clifford Brown zijn muzikanten waar ik ook aardig wat van heb en kippenvel van krijg. Clifford Brown with strings slechts 23 jaar oud geworden en heeft in die korte tijdspanne onsterfelijk niveau bereikt. Ik heb veel uit de jaren zestig van de Blue Note periode. Alleen het design van de hoezen is al weergaloos en met daarbij de geluidsopnamen van Rudy van Gelder. Deze.met se intro van Pee Wee Marquette en dan gaan de giganten, w.o Lee Morgan, los. Dit blijft boeien.

https://open.spotify.com/track/4UQ5ZgS0 ... l_branch=1

https://open.spotify.com/track/3K1Al3k6 ... l_branch=1