Ik heb de afgelopen dagen wat gestoeid met de Brute Bonen en ben op het punt gekomen dat ik wel mijn bevindingen kan delen.
Voor een deel waarschijnlijk wel overlap met voorgaande schrijvers, aangezien ik er in de tijd een beetje achteraan hobbel.
Het doosje was plat waardoor het door de brievenbus paste. De post had er wel een plastic zak en een sticker omheen gedaan, omdat de doos in de posterijen beschadigd was geraakt. De inhoud was echter prima in orde. De zakken (ik heb er een tweede bij besteld) hebben geen ventiel maar zijn ruim bemeten waardoor er wel ruimte is voor wat ontgassing.
Fraai foldertje erbij en sinds de bestelling al meerder mailtjes ontvangen; de marketingmachine draait dus behoorlijk. De mailtjes zijn bedoeld als informatief over bijvoorbeeld malen, maar het viel me op dat er best wel een paar kwamen. Ik begrijp het, klantenbinding, maar voor mij persoonlijk hoefde het niet.
Gebruikte materialen:
Niche Zero maler, Elektra Micro Casa a Leva en Cafelat Robot.
De Niche stond op standje negen of tien. Voor de MCAL heb ik 14 gram gebruikt. Actieve pre-infusie en daarna een mooi stroompje tot ongeveer 30 gram espresso.
Met de Robot zat ik op 17 gram in, vijftien seconden pre-infusie, en daarna naar ongeveer 35 gram espresso.
Uiterlijk:
De bonen zelf zijn ietsje donkerder dan dat ik meestal zelf heb, maar niet zoals je wel eens ziet dat het een glimmende bende is. Goed egaal gebrand, maar net een tikje donkerder. Wel behoorlijk statisch bij het malen.
Het uiterlijk van de espresso mag er wezen. Vooral met de Robot was de Brute Boon Koning Crema. Ik start met een seconde of 6 op 9 bar en laat hem daarna geleidelijk aflopen naar 5.
Mooi stevig crema met een fraaie kleur. Het ziet er zeer aantrekkelijk uit!
Smaak:
De smaak zit inderdaad wat meer naar de klassieke Italiaanse espresso, maar blijft wat vlak en eendimensionaal. Zoals mijn vrouw het omschreef:
De smaak zit meer voor in de mond en er gebeurd minder achter in de mond. Gedurende de dagen en wat spelen met de maling heb ik dat overigens wel wat beter gekregen, maar ik moet haar gelijk geven; er gebeurt minder achter op de tong; er is wat minder avontuur in de smaak dan dat we gewend zijn met bonen die we normaliter in huis halen (Hoofdkwartier, Shokunin, Andy). De smaak heeft weinig zuur en zit meer naar de kruidige choco. In de smaak zit een bepaald randje dat mij niet zo aanstaat; ik vermoed dat dit de Malabar in de mix is. Smaken verschillen nu eenmaal. Een vriend die langs kwam en erg houdt van een Italiaanse espresso was erg fan en vond hem ontzettend lekker.
Conclusie:
Het is een beetje een comfort espresso, die denk ik wel heel wat vriendjes kan maken. Persoonlijk zie ik mezelf niet zo snel nog eens bestellen, maar dat is persoonlijke smaak. Als de brute mannen wat andere koffies zouden hebben, zou ik wellicht wel te verleiden zijn. Ik vind het systeem van één blend met een soort van abonnement structuur mij niet aanspreken. Maar kies je voor comfort is dat wellicht juist wel heel prettig.
Dank voor dit testpanel! Een hele toffe manier om iets te leren kennen en voor de producent om een bak feedback te vergaren.
De foto’s:
Een filmpje:
(shot nog een beetje aan de snelle kant)
) die proef ik maar heel beperkt.
