Ik zie dat er al aardig wat Strietman-eigenaars actief zijn op het forum. Laten we hier een topic aan wijden om persoonlijke ervaringen en technieken te delen!

Hierbij wat ideeën:

Wat werkt voor jou het beste? Welke bonen gebruik je – light roast, medium, dark?
Persoonlijk koop ik niet meer dan 250-grams zakjes, bestel in totaal ongeveer een kilo per keer en wissel regelmatig tussen verschillende roasts.

Met welke aanpak haal je het meeste uit je shot? Hoe verloopt je extractie qua tijd en ratio?
Ik merk dat dit veel ruimer kan variëren dan ik gewend was bij een conventionele espressomachine. Ik heb goede resultaten behaald bij extractietijden van 15 seconden tot zelfs meer dan een minuut.

Hoe pakken jullie pre-infusie aan?
Doe je een korte of lange pre-infusie, en hoeveel seconden wacht je voordat je de druk opbouwt? Ik zit zelf nog in de experimentele fase en ben benieuwd naar jullie ervaringen.

Zijn er gebruikers met een pressure gauge? Hoe beïnvloedt dat jouw manier van espresso zetten?
Werk je met een constante 9 bar of 7 bar? Experimenteer je met aflopende drukprofielen? Ik merk dat dit per boon behoorlijk kan verschillen, en ik blijf hier graag mee spelen.

Hoe gaan jullie om met temperatuur?
Ik laat de machine zelf gewoon op maximaal staan, maar misschien heeft iemand hier een andere aanpak?

Welke waterbron gebruiken jullie?
Gebruiken jullie gefilterd water, gebotteld water of gewoon kraanwater? Heeft iemand ervaring met het effect van verschillende soorten water op de smaak en de levensduur van de machine? Zelf gebruik ik gefilterd water direct uit een RO-systeem.

Hoe zit het met onderhoud en schoonmaak?
Hoe vaak maak jij je Strietman schoon, en heb je specifieke routines om kalkaanslag te voorkomen? Gebruik je speciale schoonmaakmiddelen, of houd je het bij spoelen en borstelen?

Het lijkt me leuk om ervaringen uit te wisselen over deze sublieme espressomachine!

Ik hou van dingen uitproberen, en ik had er weer eens eentje:
Slowfeeden! Niks nieuws op zich, maar dit keer zit het anders...

Destijds had ik een Profitec GO, en toen was slowfeeden zo goed als niet te doen. Omdat je behoorlijk fijner moet malen, liep het óf vast, óf het spoot eruit. Het was nauwelijks onder controle te houden. De smaakresultaten waren ook vaak té intens.

Het 49mm portafilterformaat lost dat laatste probleem op. In tegenstelling tot 58mm heb je veel meer stabiliteit, en zijn de shotjes een stuk vergevingsgezinder. Wellicht is dit experiment ook interessant voor La Pavoni-gebruikers.
Je moet dan wel behoorlijk fijner kunnen malen.

Ik heb inmiddels al wat dingen geprobeerd, en qua smaakbeleving was het tot nu toe niet per se indrukwekkend.
Maar wat dan wel?

Het kan een echte smaakexplosie worden, zeker met heel licht gebrande koffie. Sommige branders doen dat in Nordic roast-stijl, maar je kunt ook gewoon filterbranding nemen van reguliere koffiebranders. Filterbranding is immers vaak ook veel lichter gebrand.

Waarom het minder goed werkt met normale espressobonen? Omdat de smaakbeleving dan al gauw té intens wordt.
Deze methode is eigenlijk bedoeld om – bij wijze van spreken – een atoombom te gooien op onderontwikkelde bonen, om er alsnog een goede espresso-extractie uit te halen.

In mijn filterbakje past 14 tot 15 gram.
Mijn maler heeft normaal gesproken 15 tot 20 stapjes tot aan het nulpunt – dat is veel. Normaal is het verschil tussen vastloper en turboschot maar 6 tot 8 stapjes. Nu zit ik dus rond het nulpunt, bijna tegen de schijven aan, vanwege het slowfeed-malen. Ik moet absurd fijner malen.

Ik heb Friedhats-bonen geprobeerd, maar ook filterbranding van Manhattan Roasters. Bij die laatste spoot het er nog steeds uit als een waterval op de fijnste stand. Dus dan maar updosen, en het 18g-bakje gebruikt voor die bonen. Nooit gedacht dat ik ooit range tekort zou komen op de DF83V.

Afhankelijk van hoe licht de bonen zijn – en dus hoeveel 'op hun donder' ze nog moeten krijgen – regel ik de pre-infusie. Bij bonen van Manhattan bijvoorbeeld (een extreem lichte branding voor espresso) gebruik ik een hele lange pre-infusie: 30 tot 40 seconden of zelfs langer.
Loopt het te snel door tijdens de pre-infusie, dan laat ik de druk zakken tot onder de 1 bar. Daarna maak ik de shot af op 9 bar.

Het resultaat is, op z’n zachtst gezegd, heel interessant. Het zijn smaakbommetjes die echt kunnen werken. Of juist totaal niet natuurlijk – dat hangt sterk af van de bonen.

Soms heb je van de bonen die harde klappen willen. Ik zou zeggen lekker doen, gooi er gewoon een atoombom op