497
door Spironski
Ik zou zelfs zo ver willen gaan dat olie op je boontjes hier over het algemeen juist als niet-zo-goed kenmerk gezien wordt.
Als je Single Origins drinkt wil je dat je bonen niet te zwaar zijn gebrand, zodat de specifieke smaakeigenschappen van die boon niet verloren gaan. Die boontjes zullen meestal droog zijn.
Naarmate je verder gaat branden verdwijnen langzaam die specifieke smaken en maken plaats voor meer generieke roost-smaken, fruit wordt typisch vervangen voor b.v. chocolade en nootjes en meer gebrande-koffie-smaak. Tevens komen daarbij suikers en oliën naar de oppervlakte van de boon. Deze boontjes kunnen licht glanzen.
Als je nog verder brandt vormen zich echt oliedruppeltjes en verdwijnt alle smaak voor alleen maar pittige gebrande koffie, en verder niets.
Daarnaast zal je zien dat naarmate de boontjes ouder worden, er vaak meer olie naar de oppervlakte komt. Het is dan dus juist teken van ouderdom.
Dus olie-boontjes zijn meestal te ver gebrand of te oud, of beide.
Ik zou verder niet al teveel nadruk leggen op crèma. Crèma op zich is best vies, en een goede espresso hoeft niet per sé een dikke laag te hebben, net zomin een dikke laag zegt dat het een goede espresso is.
Robusta bijvoorbeeld, geeft veel crèma, maar staat wel als inferieur bekend. Ook hoe de boon is geprocessed heeft invloed op crèma, of de temperatuur van het zetwater of de leeftijd van de boon. Ik kan echt fantastische espresso zetten waar maar een halve centimeter crèma op zit.
Kortom: het is niet iets wat op zich staat.
La Scala Butterfly (+ Erics E61 thermometer), Mazzer Major, Gaggia Factory 106 met Tije's koelring, vier tampers (Vlak, American curve, Eurocurve), Gene Café, Aeropress, Kyocera CM-45, ROK-Grinder