Het ordinaire poeiergist of bakkersgist is in vergelijking met ons zuurdesem welbeschouwd net zoiets als de plastic koffietrommels die volautomaat zijn in vergelijking met de edele espressomachines die wij gebruiken.

Als je over 'gist' een wervende tekst zou moeten schrijven dan blijf je steken in 'gemakkelijk, snel, goedkoop' terwijl over ons preferente zuurdesem vele mooie ronkende teksten zijn te bedenken, met woorden als authentiek, karakter, levend materiaal, uniek, organisme, oer, gevoelig en robuust tegelijk, wonderlijk, van onschatbare waarde, historisch en ga zo maar door, en daar merk je ook aan dat het dus een goed iets is. Je gevoel geeft meteen al aan: "dit zuurdesem is het echte" en "dit is waarachtig", "beter dan dat andere".

Zo kom je door diep nadenken tot zuivere inzichten.

Je zou eens moeten zien wat ze met een stevig marketing sausje nog voor moois over een plastic volautomaat kunnen schrijven hoor

Ik zou mijn zakje poedergist echt geen naam geven. Zakje ja, want daar zit het in! Mijn zuurdesem daarentegen zit in een authentieke weckpot. Ik heb er 2, 2 potten, 1 in gebruik en 1 klaar om gebruikt te worden. 1 maak ik grondig schoon met heet water op ook al zo'n authentieke wijze, met de hand! Daar gaat de desem in bij het voederen. Hij (of zij) heeft nog geen naam. Maar het idee dat het wel zou kunnen is te gek. Wat een rijkdom, die pot met desem!

Noem haar Charlotte! En de ander Bas die dotten van potten....

Ik ben zelf een echte zoetekauw trouwens en eet graag "gewoon" gistbrood. Mijn ambachtelijke Zaanse Bakkertje heeft sinds opening jáááren geleden al zijn eigen gist- en desemcultuur maar brood met laatstgenoemde is echt te zuur voor mijn smaak.

mutsje schreef:

R&B schreef: Zo zie je maar weer wat geleerd. Maar het zogenaamde oergist word toch al gebruikt toen we het woord gist nog niet eens kenden. Daar doel ik dan ook op.

Gist wordt al ca. 6000 jaar bewust gebruikt, waarschijnlijk toen de sumeriers voor het eerst een soort bier brouwden.
Het woord gist wordt al langer gebruikt dan dat het micro-organisme bekend is. Het is een afgeleide van oude woorden voor schuim. Men had namelijk al snel door dat een nieuwe batch bier sneller aan te zetten was door er de schuim van de vorige fermentatie aan toe te voegen.
Door dat gebruik selecteerde men ook gaandeweg een (relatieve) reincultuur uit, zodat de bieren niet meer zo zuur waren als bier van spontane gisting.

Pas veel later bleek dat het schuim boordevol met voornamelijk een soort micro-organisme zat, dat micro-organisme werd toen ook maar gist genoemd.

Door de gist van brouwers te gebruiken werd ook het brood luchtiger en minder zuur, zo is gistbrood (tov desem) ontstaan.
Dat diezelfde gist ook te drogen was in korreltjes, zonder aan vitaliteit in te boeten is een ontdekking die vrij recent is.

Gemaksgist Bakkersgist, door de industrie in de markt gezet.

Nou ik gebruik lekker makkelijk droge gist want heb niet alle tijd van de wereld om brood te bakken en de kindermondjes moeten wel elke dag gevuld worden. Dat we hier geen mooie woorden voor hebben vind ik dan ook niet hinderlijk want woordjes vullen geen maagjes maar stevig eigen gebakken brood daartegen wel.

Ik gebruik droge gist voor pizzadeeg. 1 gram op 1 kg en laat dat minimaal 3 dagen liggen in de koelkast. Die fermentatie doet wonderen!

mutsje schreef:Dat we hier geen mooie woorden voor hebben vind ik dan ook niet hinderlijk

Gelukkig!

fransg schreef:

mutsje schreef:Dat we hier geen mooie woorden voor hebben vind ik dan ook niet hinderlijk

Gelukkig!

Er zijn meer mensen net zo vergevensgezind als jou!