Oei

️

RoosW schreef:Hmm [krabt zich achter het oor] ik heb er niet zo heel veel van meegekregen, voor mijzelf, vaag zaterdag ochtend, mijn protest -- wolken -- flarden van mensen in gekke pakken -- meer wolken -- het gezicht van mijn vrouw, huilend -- meer wolken -- pijn overal pijn en iemand die overal op loopt te drukken en dingen vraagt die ik niet begrijp -- donker.
En toen was het maandag ochtend.
Concreet, 16:00 op spoed, 23:00 eindelijk op zaal, antibiotica aan infuus gestart, zondag schijn ik iets warrig, maar meer aanwezig te zijn geweest [werkelijk? geen enkele herinnering aan] en vanaf maandag ochtend ging het hard weer de goede kant op.
Mijn vrouw is nu nog helemaal gekreukeld, schrikachtig, snel overstuur, heel traumatisch allemaal

Maar goed, alles ok nu, en hopelijk permanent, ik heb het ziekenhuis nu wel vaak genoeg van binnen gezien, voor nu een totaal in mijn leven van 29x, mag ik nu dan toch zeggen dat ik er echt wel klaar mee ben?
En dat allemaal zonder steun van goede koffie, man man het is droevig gesteld met die specifieke afdeling aldaar hoor!

Fijn dat je hier weer meld op het forum ondanks deze "uitstap" en de tijd neemt om het met ons te delen!

Is er geconstateerd wat er aan de hand was (zonder dat je hoeft te delen wat uiteraard) zodat het voorkomen kan worden in de toekomst?

Hou je taai en al het beste voor je vrouw en het verwerken van het de angst die ze heeft gevoeld. Dat heeft haar veel energie gekost.

Heftig, maar schrijf je nu dat je al 29x in het ziekenhuis heb gelegen?
Het ga je goed en doe de dingen die de 30-ste keer proberen te voorkomen !

bobbee schreef: do 10 mar 2022, 23:26

RoosW schreef:Hmm [krabt zich achter het oor] ik heb er niet zo heel veel van meegekregen, voor mijzelf, vaag zaterdag ochtend, mijn protest -- wolken -- flarden van mensen in gekke pakken -- meer wolken -- het gezicht van mijn vrouw, huilend -- meer wolken -- pijn overal pijn en iemand die overal op loopt te drukken en dingen vraagt die ik niet begrijp -- donker.
En toen was het maandag ochtend.
Concreet, 16:00 op spoed, 23:00 eindelijk op zaal, antibiotica aan infuus gestart, zondag schijn ik iets warrig, maar meer aanwezig te zijn geweest [werkelijk? geen enkele herinnering aan] en vanaf maandag ochtend ging het hard weer de goede kant op.
Mijn vrouw is nu nog helemaal gekreukeld, schrikachtig, snel overstuur, heel traumatisch allemaal

Maar goed, alles ok nu, en hopelijk permanent, ik heb het ziekenhuis nu wel vaak genoeg van binnen gezien, voor nu een totaal in mijn leven van 29x, mag ik nu dan toch zeggen dat ik er echt wel klaar mee ben?
En dat allemaal zonder steun van goede koffie, man man het is droevig gesteld met die specifieke afdeling aldaar hoor!

Fijn dat je hier weer meld op het forum ondanks deze "uitstap" en de tijd neemt om het met ons te delen!

Is er geconstateerd wat er aan de hand was (zonder dat je hoeft te delen wat uiteraard) zodat het voorkomen kan worden in de toekomst?

Hou je taai en al het beste voor je vrouw en het verwerken van het de angst die ze heeft gevoeld. Dat heeft haar veel energie gekost.

Jawel, Sepsis (nr 29) E.colie door de bloeding (nr 28) (lang openblijven wond mede door bloedverdunners die ik ipv bloedverdunnende pilletjes moest gebruiken) ontstaan tijden de colonoscopie waar ik bijna twee weken geleden voor opgenomen was (nr.27).
Mijn vrouw verkondigde meer dan genoeg tijd doorgebracht te hebben op spoed (spoed die ophoud na de voordeur van de afdeling) en spreekt haar veto uit over nog meer tripjes
Dat laatste met een knipoog natuurlijk, als het mis gaat racen we zo weer die kant op. Dat soort zaken lijkt alleen altijd rond het weekend uit de klauwen te lopen, duim voor me dit weekend
Tja, als iemand een recepten boekje heeft om die 30e keer te voorkomen, wil ik het graag even lenen

Geen idee of dit een recept zal zijn om nr. 30 te voorkomen, maar het is in elk geval een prima bakkie: De Cuba van Koepoort.

RoosW schreef:

bobbee schreef: do 10 mar 2022, 23:26

RoosW schreef:Hmm [krabt zich achter het oor] ik heb er niet zo heel veel van meegekregen, voor mijzelf, vaag zaterdag ochtend, mijn protest -- wolken -- flarden van mensen in gekke pakken -- meer wolken -- het gezicht van mijn vrouw, huilend -- meer wolken -- pijn overal pijn en iemand die overal op loopt te drukken en dingen vraagt die ik niet begrijp -- donker.
En toen was het maandag ochtend.
Concreet, 16:00 op spoed, 23:00 eindelijk op zaal, antibiotica aan infuus gestart, zondag schijn ik iets warrig, maar meer aanwezig te zijn geweest [werkelijk? geen enkele herinnering aan] en vanaf maandag ochtend ging het hard weer de goede kant op.
Mijn vrouw is nu nog helemaal gekreukeld, schrikachtig, snel overstuur, heel traumatisch allemaal

Maar goed, alles ok nu, en hopelijk permanent, ik heb het ziekenhuis nu wel vaak genoeg van binnen gezien, voor nu een totaal in mijn leven van 29x, mag ik nu dan toch zeggen dat ik er echt wel klaar mee ben?
En dat allemaal zonder steun van goede koffie, man man het is droevig gesteld met die specifieke afdeling aldaar hoor!

Fijn dat je hier weer meld op het forum ondanks deze "uitstap" en de tijd neemt om het met ons te delen!

Is er geconstateerd wat er aan de hand was (zonder dat je hoeft te delen wat uiteraard) zodat het voorkomen kan worden in de toekomst?

Hou je taai en al het beste voor je vrouw en het verwerken van het de angst die ze heeft gevoeld. Dat heeft haar veel energie gekost.

Jawel, Sepsis (nr 29) E.colie door de bloeding (nr 28) (lang openblijven wond mede door bloedverdunners die ik ipv bloedverdunnende pilletjes moest gebruiken) ontstaan tijden de colonoscopie waar ik bijna twee weken geleden voor opgenomen was (nr.27).
Mijn vrouw verkondigde meer dan genoeg tijd doorgebracht te hebben op spoed (spoed die ophoud na de voordeur van de afdeling) en spreekt haar veto uit over nog meer tripjes
Dat laatste met een knipoog natuurlijk, als het mis gaat racen we zo weer die kant op. Dat soort zaken lijkt alleen altijd rond het weekend uit de klauwen te lopen, duim voor me dit weekend
Tja, als iemand een recepten boekje heeft om die 30e keer te voorkomen, wil ik het graag even lenen

Oh wat irritant en vervelend. Zo'n bacterie die de wond openhoudt! Daar kun je ook gewoon niets mee. Gelukkig is het getemperd nu!
Nu is het klaar, geen 30e keer!

Warheart schreef:Geen idee of dit een recept zal zijn om nr. 30 te voorkomen, maar het is in elk geval een prima bakkie: De Cuba van Koepoort.

Nice!

En als je bent gestopt met roken dan zou je als beloning extra sensatie in je smaak terug moeten krijgen...

ErikvW schreef: vr 11 mar 2022, 21:29 En als je bent gestopt met roken dan zou je als beloning extra sensatie in je smaak terug moeten krijgen...

Op zich klopt dat wel als je na maanden en maanden slijm ophoesten en daarna vechten om meer lucht te krijgen heen geworsteld bent, de aanhoudende neiging asbakken te willen besnuffelen etc overwonnen is, komt langzaam meer smaak, na een jaar helemaal, alle aanloop ellende voorbij meer lucht, meer smaak, wel pas jaren en jaren later dat je niet meer smacht naar een sigaret. Nu na 21 jaar kan ik de lucht zelfs niet meer uitstaan, dat was wel eens anders
Na vele vele onsuccesvolle pogingen, werd ik op een ochtend wakker, stak even later mijn eerste peuk op en kreeg ik een hele, hele gore smaak in mijn mond, alles weggemikt en nooit meer gerookt.
Geen idee waarom het ineens wel lukte

Maar goed: Koffie, de Ethiopische van de Koepoort bevalt me prima, makkelijk in te regelen, prima volle maar wel overwegend donkere smaak, geen zuurtje, een pietsie zoet, heel in de verte.
Maar een heel mooi stroperige espresso dat zeer zeker!
En het kan aan mijn smaak papillen liggen, maar het pakket van Giraffe kan me niet zo bekoren, vond ze erg op elkaar lijken, ik had een pakket met drie verschillende pakjes van 350gr oid. Oh houd me ten goede, niet slecht hoor, maar ook niet spannend of bijzonder.

/Phew, back on topic, net op tijd

RoosW schreef: vr 11 mar 2022, 21:56 Na vele vele onsuccesvolle pogingen, werd ik op een ochtend wakker, stak even later mijn eerste peuk op en kreeg ik een hele, hele gore smaak in mijn mond, alles weggemikt en nooit meer gerookt.

Prachtig. Mijn oude moeder die tientallen jaren rookte kon ook ineens ophouden. Ze was bij ons voor een verjaardag, ging kort na het avondmaal al naar huis. Vroeg zich bij de bushalte af waarom ze zo vroeg al weg was gegaan en realiseerde zich dat ze naar huis wilde om een sigaret op te steken. Ze gooide het pakje weg en heeft tot en met haar overlijden niet meer gerookt.