Er zijn inmiddels nog maar heel weinig mensen die Covid-19 super leuk vinden. Ik ken zo langzamerhand niemand meer die het graag snel wil krijgen.
Ontlopen
WiBra
AAF BRANDT CORSTIUS
Kent u het verhaal van de vrouw die uit quarantaine kwam? Ze ging de lockdown in! Ik vind mezelf niet zielig, hoor. Nou ja, ik vind mezelf wel een beetje zielig. Maar ik vind anderen veel zieliger. Mijn dochter, die door haar quarantaine niet kon meedoen aan de kerstmusical waar ze zich al maanden op verheugde, haar lichtpunt in een jaar dat verder nagenoeg lichtpuntloos was. De boekhandelaar over wie ik las dat hij wel mag dienen als PostNL-punt, maar geen boeken mag verkopen. Mensen die alleen wonen en met niemand kunnen knuffelen. Mensen die zware corona krijgen.
Sinds ik het zelf heb gehad, neem ik corona een stuk serieuzer. Ik nam het al serieus, daar niet van, maar ik heb gemerkt hoe het virus, ook in zijn milde vorm, een fitte vrouw in de bloei van haar leven - of nou ja, een ietwat chagrijnige 45-jarige vrouw die op zich wel houdt van een uurtje door het park wandelen - kan veranderen in een doodvermoeide hoop mens met knallende hoofdpijn en een alarmerend gevoel van benauwdheid in haar longen.
Benauwd was ik bijna nog nooit geweest, dus daar schrok ik van. En dan heb ik het nog niet over mijn man, bij wie het nog harder toesloeg. Of over de veel jongere en fittere mensen die ik ken, in dezelfde tijd ziek geworden, die in een moe hoopje veranderden.
Het is geen griep. Echt niet. Het is iets heel anders, iets slinks, het doet rare dingen met je. Alle mensen met wie ik appte over hun ziekte, want ik bleek talloze mensen te kennen die het hadden, allemaal onderdeel van de tienduizend zieken die het laatste zetje tot lockdown gaven, vertelden over hun vreemde symptomen. Bij de een was het dagenlange migraine, bij de ander intense buikgriep, er was sprake van tintelingen, een bevroren gevoel in het gezicht, pijn door het hele lichaam, en die vermoeidheid die heel diep van binnen leek te zitten en maanden bleef.
Ik had beloofd niet over kwalen te schrijven, maar ik heb toch het gevoel dat het even moest. Omdat je op tv alleen hoort over de erge gevallen, maar de niet-erge variant is ook heel onprettig om te krijgen. Die moet je echt zien te ontlopen. Dus (nu komt er sluikreclame voor het vaccin) NEEM DAT VACCIN ALS HET ER IS. NEEM HET. ECHT. DOE DAT. (En nu komt er een subtiele vraag aan Hugo de Jonge.) WANNEER KOMT HET VACCIN EIGENLIJK? KUNNEN WE DAAR ALSJEBLIEFT HOOPVOLLE EN ZEER CONCRETE BERICHTEN OVER KRIJGEN?
Het ontlopen van het virus gaat de komende weken beter lukken, daar moeten we ons maar gelukkig mee prijzen. Al zie ik een piepklein beetje op tegen de dagelijkse reactie op mijn gespeeld montere vraag: 'Zullen we anders een leuke púzzel gaan doen?'
