Of twee hele grote koffiebonen!cremalover schreef:Rogge,T80, spelt.
Alles volkoren. Inclusief twee canyons .
Aan welke periode in uw leven denkt u het vaakst terug?
'Aan de tijd dat ik met mijn eerste vrouw Toos bij mijn schoonouders inwoonde. Toos en ik hadden een goed huwelijk, ik was stapelverliefd op haar, we waren zo hecht, deden alles samen. We hadden elkaar in 1946 leren kennen op dansles en na 8,5 jaar verkering konden we eindelijk trouwen, dankzij mijn schoonouders. Door de grote woningnood na de oorlog lukte het ons al die jaren niet een eigen woning te vinden, dus woonden we allebei nog thuis. Inmiddels was ik 32 jaar en Toos 30.
'We besloten te emigreren om samen een leven te kunnen opbouwen. Een week na deze aankondiging, zei mijn schoonvader: we hebben erover nagedacht en bouwen een extra kamer aan ons huis, zodat jullie bij ons kunnen intrekken. Dat hebben we gedaan. Zo konden we eindelijk trouwen. Vijftien jaar lang hebben we bij hen in huis gewoond. Ze lieten ons helemaal vrij. Mijn schoonouders waren zulke lieve, zachtaardige mensen, ze behandelden mij als hun eigen zoon. Ik was erg aan hun gehecht. Later, toen ze oud waren, zei ik tegen Toos: we nemen je ouders nu bij ons in huis. We hebben hen tot het einde verzorgd.'
Hoe kwam u op het idee om bakker te worden?
'In die tijd had je niets te zeggen over wat je wilde worden. Ik ging op mijn 14de naar de Fraters van Tilburg, een rooms-katholieke broedercongregatie. Met als doel zelf frater te worden. Het leren ging daar ook niet zo goed, daarom werd ik in de bakkerij geplaatst. Daar heb ik het bakkersvak geleerd. Na twee jaar ben ik weggegaan en in een bakkerij in Eindhoven gaan werken. Dat was regelrechte uitbuiting. Ik werkte 6,5 dag per week lange dagen van wel tien uur voor tien gulden per week.
'Dat het uitbuiting was, ontdekte ik toen ik tijdens de oorlog twintig maanden in Duitsland tewerkgesteld werd in een bakkerij in een dorp vlakbij Duisburg. De werkdagen waren er maximaal acht uur. Ik verdiende ruim het dubbele, 25 mark per week, inclusief kost en inwoning. Ik had het daar beter dan in Nederland.'
Waren de arbeidsomstandigheden voor bakkers na de oorlog beter?
'O nee, de uitbuiting ging door. Bij de eerste bakker waar ik na de oorlog ging werken, kreeg ik maar 2,50 gulden per week. Het was er een bende, dus na twee weken vertrok ik weer. De volgende bakkerij betaalde ook 2,50 gulden voor 6,5 dag. Na twee jaar vond ik een andere baas waar ik tien gulden per week kreeg, maar we maakten veel te lange dagen. Doordat ik bij de vakbond zat, wist ik dat we recht hadden op 25 gulden per week.
'Ik vertelde de bond over de slechte arbeidsomstandigheden, en toen kwam er een controleur langs. Die ontdekte ook dat mijn baas helemaal geen werkvergunning had. Mijn baas was ziedend over het bezoek van de controleur. Tegen mijn broer, die in zijn winkel werkte, zei hij: 'Als ik degene die de bond heeft ingeschakeld te pakken krijg, dan zal die het weten!' De volgende dag ben ik op mijn baas afgestapt: 'En, wat zal gij dan doen?' Daarop zweeg hij.
'Mijn volgende werkgever bleek ook een slavendrijver, die, daarbij gesteund door mijn moeder, mij zelfs dwong te werken toen ik erg ziek was. Ik dacht: ze kunnen allemaal de pot op, en ik besloot bij Philips te solliciteren. Daar kon ik een paar dagen later aan de slag op de pakkerij, als emballeur. Ik heb daar alles ingepakt, van röntgenapparatuur tot gehoorapparaten. Dat werk heb ik altijd graag gedaan.'
'Ik ben dankbaar dat Marie-Anne, de dochter van Jo, zo goed voor mij is. Tijdens de eerste coronaperiode heb ik elf maanden bij haar ingewoond. Dat was fijn. Ze voelt als mijn eigen dochter. Ze komt vaak langs, wast mijn lakens en overhemden en zet het vuilnis buiten. Verder doe ik alles zelf. Ik bak mijn eigen brood, maak elke dag een wandeling en elke woensdagavond speel ik jeu de boules. Mijn specialist zegt dat ik nog wel vijftien jaar meekan.'
Wat een ontroerend verhaal. Toen ik nog als arbeidsdeskundige werkte, hoorde ik regelmatig dit soort prachtige verhalen (van overigens een stuk jongere mensen). Ik mis dat best, merk ik nu.fransg schreef: Zo'n lieve man!
Aan welke periode in uw leven denkt u het vaakst terug?
'Aan de tijd dat ik met mijn eerste vrouw Toos bij mijn schoonouders inwoonde. Toos en ik hadden een goed huwelijk, ik was stapelverliefd op haar, we waren zo hecht, deden alles samen. We hadden elkaar in 1946 leren kennen op dansles en na 8,5 jaar verkering konden we eindelijk trouwen, dankzij mijn schoonouders. Door de grote woningnood na de oorlog lukte het ons al die jaren niet een eigen woning te vinden, dus woonden we allebei nog thuis. Inmiddels was ik 32 jaar en Toos 30.
'We besloten te emigreren om samen een leven te kunnen opbouwen. Een week na deze aankondiging, zei mijn schoonvader: we hebben erover nagedacht en bouwen een extra kamer aan ons huis, zodat jullie bij ons kunnen intrekken. Dat hebben we gedaan. Zo konden we eindelijk trouwen. Vijftien jaar lang hebben we bij hen in huis gewoond. Ze lieten ons helemaal vrij. Mijn schoonouders waren zulke lieve, zachtaardige mensen, ze behandelden mij als hun eigen zoon. Ik was erg aan hun gehecht. Later, toen ze oud waren, zei ik tegen Toos: we nemen je ouders nu bij ons in huis. We hebben hen tot het einde verzorgd.'Hoe kwam u op het idee om bakker te worden?
'In die tijd had je niets te zeggen over wat je wilde worden. Ik ging op mijn 14de naar de Fraters van Tilburg, een rooms-katholieke broedercongregatie. Met als doel zelf frater te worden. Het leren ging daar ook niet zo goed, daarom werd ik in de bakkerij geplaatst. Daar heb ik het bakkersvak geleerd. Na twee jaar ben ik weggegaan en in een bakkerij in Eindhoven gaan werken. Dat was regelrechte uitbuiting. Ik werkte 6,5 dag per week lange dagen van wel tien uur voor tien gulden per week.
'Dat het uitbuiting was, ontdekte ik toen ik tijdens de oorlog twintig maanden in Duitsland tewerkgesteld werd in een bakkerij in een dorp vlakbij Duisburg. De werkdagen waren er maximaal acht uur. Ik verdiende ruim het dubbele, 25 mark per week, inclusief kost en inwoning. Ik had het daar beter dan in Nederland.'
Waren de arbeidsomstandigheden voor bakkers na de oorlog beter?
'O nee, de uitbuiting ging door. Bij de eerste bakker waar ik na de oorlog ging werken, kreeg ik maar 2,50 gulden per week. Het was er een bende, dus na twee weken vertrok ik weer. De volgende bakkerij betaalde ook 2,50 gulden voor 6,5 dag. Na twee jaar vond ik een andere baas waar ik tien gulden per week kreeg, maar we maakten veel te lange dagen. Doordat ik bij de vakbond zat, wist ik dat we recht hadden op 25 gulden per week.
'Ik vertelde de bond over de slechte arbeidsomstandigheden, en toen kwam er een controleur langs. Die ontdekte ook dat mijn baas helemaal geen werkvergunning had. Mijn baas was ziedend over het bezoek van de controleur. Tegen mijn broer, die in zijn winkel werkte, zei hij: 'Als ik degene die de bond heeft ingeschakeld te pakken krijg, dan zal die het weten!' De volgende dag ben ik op mijn baas afgestapt: 'En, wat zal gij dan doen?' Daarop zweeg hij.
'Mijn volgende werkgever bleek ook een slavendrijver, die, daarbij gesteund door mijn moeder, mij zelfs dwong te werken toen ik erg ziek was. Ik dacht: ze kunnen allemaal de pot op, en ik besloot bij Philips te solliciteren. Daar kon ik een paar dagen later aan de slag op de pakkerij, als emballeur. Ik heb daar alles ingepakt, van röntgenapparatuur tot gehoorapparaten. Dat werk heb ik altijd graag gedaan.''Ik ben dankbaar dat Marie-Anne, de dochter van Jo, zo goed voor mij is. Tijdens de eerste coronaperiode heb ik elf maanden bij haar ingewoond. Dat was fijn. Ze voelt als mijn eigen dochter. Ze komt vaak langs, wast mijn lakens en overhemden en zet het vuilnis buiten. Verder doe ik alles zelf. Ik bak mijn eigen brood, maak elke dag een wandeling en elke woensdagavond speel ik jeu de boules. Mijn specialist zegt dat ik nog wel vijftien jaar meekan.'
)
Een tosti heilig schennis? Echt niet hoor, goede kaas complimenteerd het brood en je geniet. Gewoon doorgaan!Wijmaar schreef:Voor velen misschien heiligschennis, maar ik blijf een tosti van dit brood toch echt heerlijk vinden!
Die begrijp ik niet -- zat er een link bij?
Ha! Goed opgelet. (Ik niet)fransg schreef:Die begrijp ik niet -- zat er een link bij?
