Blijkbaar zitten hier nog de nodige vliegers, dus daarom maar even een eigen topic.
Zelf heb ik sinds 2006 mijn PPL-A brevet. Ambities die ik toen had om ook instructeur te worden en mijn CPL te halen heb ik laten varen. Je moet het ook allemaal onderhouden; en nu ik kinderen heb zitten de vlieguren sowieso een beetje in het slop.
Na in 2002 twee keer met een collega met een brevet te zijn meegevlogen (eerst in de PH-ALI en daarna in de PH-PJL) was het eitje gelegd. Ik was op een gegeven moment op zoek naar een nieuwe hobby en overwoog duiken, zeilen, motor rijden en vliegen. Het is het laatste geworden.
Zoals velen begonnen in een Cessna C-150 (door velen vergruisd, maar ik vind het een heerlijke direct vliegende kist. Alhoewel een tikkie krap) op Lelystad Airport International. Mijn eerste (proef)les in maart 2004 was in de PH-HIL. Daarna vooral gelest op de PH-GRA en de PH-ALI. Uniek was dat tijdens het oefenen van EFATO's (Engine Failure After Take-Off) de motor echt uitviel en we een buitenlanding maakten. Was voor mijn instructeur ook de eerste..
Eind 2004 raakte ik overwerkt en heb ik een half jaar niet gevlogen. Toen ik in juni 2005 het weer oppakte lukte de landingen opeens allemaal. Waar het daarvoor een frustratie was (ik leer het nooit) had de break er blijkbaar voor gezorgd dat de rust terug kwam en het "kwartje viel". Twee weken later ging ik solo en maakte ik de mooiste landing ooit (voor mijn gevoel nog steeds). Wat een genot zo in je eentje zonder de druk van een instructeur te voelen.
Daarna kwamen de lange vluchten, ook solo. Dat was ook echt genieten. In juni 2006 haalde ik uiteindelijk het fel begeerde brevet en begon het vliegen met vrienden, familie en solo. Favoriete bestemming was natuurlijk Texel voor de $100 burger. Het is toch het leukste vliegveld van Nederland met de altijd vriendelijke familie de Bruin op de toren.
Januari 2007 was ik uitgecheckt op de C-172 (PH-PJL) en kon ik met drie passagiers op pad. Het was best even wennen. Want hoewel de bediening min of meer exact gelijk is heeft de 172 toch echt een heel ander vliegkarakter. Bediening is zwaarder, neusstand veel lager (wel meer zicht daardoor) en veel logger in zijn reactie.
In 2011 ging de vliegschool waar ik gelest had en altijd min kisten huurde over de kop. Op zoek naar een nieuwe stek kwam ik uit bij de Piper Pilots. Met 20 man mede eigenaar zijn van een prachtige Piper Archer II, de D-EOMP. De overstap van Cessna naar Piper was een eitje. Een check-out vlucht en het was klaar. Wat een makkelijke kist is dit toch (ook in cross-wind).
Hoe makkelijk de Piper was viel me pas op toen ik besloot ook mijn Cessna ervaring op peil te willen houden. Ik wou gaan vliegen op de C-172 (PH-GYS) van de stichting vliegmaterieel Schiphol (de kist stond gewoon op Lelystad overigens). Ik had best wat vluchten met instructeur nodig om het landen weer netjes onder de knie te krijgen. De instructrice liet me trouwens wel enkel heftige manoeuvres uitvoeren (de kist expres weg laten vallen over één vleugel in, waardoor de kist met de neus recht naar beneden uit kwam). Ik moest dan snel herstellen van die situaties waarbij je dan wel de nodige G-krachten ervaart. Leuk om mee te maken; en ik wil nog steeds wel eens een aerobatics training doen. Helaas verkaste de GYS naar Hilversum waarna ik mijn lidmaatschap heb opgezegd.
) en was een fantastische reiskist. Helaas is deze gecrashed op Seppe (sorry, Brede International Airport).
).
