Daar was ik ook wel heel nieuwsgierig naar aangezien mijn ervaringen compleet omgekeerd zijn.

Naast welke zou ik dan ook willen weten voor hoe lang en hoe intensief. Veel mensen denken namelijk dat je na 1 dag proberen al een goed oordeel kunt vellen maar ook andere een maler heeft een leercurve.

Erik82 schreef:Daar was ik ook wel heel nieuwsgierig naar aangezien mijn ervaringen compleet omgekeerd zijn.

Naast welke zou ik dan ook willen weten voor hoe lang en hoe intensief. Veel mensen denken namelijk dat je na 1 dag proberen al een goed oordeel kunt vellen maar ook andere een maler heeft een leercurve.

Dat er op dit forum weinig liefde is voor Macap weet ik. En ja, ook ik zie er wel degelijk nadelen van in. Maar de molens die ik echt beter vindt, die zijn dan ook meteen minstens drie keer zo duur.

En ik vrees dat ik de rest van het antwoord al een beetje gegeven heb; ik heb geen enkele van de alternatieven langer dan een dag uitgeprobeerd. Als ze dat al haalden. Ik haak al snel af als de bouwkwaliteit in mijn ogen onvoldoende is. Denk aan instabiel materiaal (te dun blik, plastic), scherpe randjes en zo. Ook ken ik weinig mensen die me een paar dagen laten kamperen/weinig winkels die de dure, wat minder courante bonenmalers voor me bestellen en dan meegeven om eens een weekje of zo uit te proberen.

Dat alles een leercurve heeft klopt. Maar als er (voor iemand die al zo'n 20 jaar bewust bezig is met espresso) een leercurve nodig is voor een koffiemolen die (veel) langer is dan een middag ... dan denk ik dat ik niet de enige ben die die molen niet zo heel erg geschikt vindt. Mogelijk heb ik daar ongelijk in en ben ik inderdaad te ongeduldig. (Overtuig me! Ik wil ergens best wel.)

Om de uitersten die ik heb geprobeerd op te noemen: de Titus is me te duur, en de Sette te plastic-achtig (bovendien lees ik er veel te veel ellende verhalen over ondanks de uitstekende service.) Oh - ik heb ook nog zo'n uitstekende gele DE bonenhakker staan. Van een jaar of 50 geleden toen ik koffie Tobruk voor mijn ouders maakte. (Dat ding is onverslijtbaar maar helaas is het maalsel minder )

Ik heb mijn diverse ervaringen veelal opgedaan in winkels (hooguit een middagje met de Quamar naast de M4D), op een paar cursus-avondjes en op o.a. het Amsterdam Coffee Fesitval. Ik ga ook wel eens op bezoek bij iemand. Bijvoorbeeld bij Frans, die vriendelijk genoeg was om me te ontvangen. Zoals jullie denk ik wel weten heeft hij een hele mooie werkende "verzameling" staan waar ook een R120 in aanwezig is. En al heb ik daar niet zelf aangezeten, ook dat was genoeg om me ervan te overtuigen dat de R120 niet voor mij was. Aan alle kanten een degelijk en prima ding, dat wel. Maar toch ook een ietsje ... groter. (Ook de EK43 zou ik iets willen inkorten. Maar de ooit aangekondigde Barista variant komt maar niet, helaas.)


Om na het bovenstaande dan toch maar een beetje terug te komen bij het topic:

Bij Quamar past de vorm en de bediening niet bij mij. De portafilterhouder bijvoorbeeld - gemaakt voor rechtshandige mensen gezien de uitsparing voor de uitloop die rechts zit. Dus met rechts de portafilter in de houder haken (ik ben gezien de afwerking daarvan meteen benauwd voor krassen) de rechterhand omhoog om de startknop te bedienen en weer naar beneden om de portafilter er uit te halen. De startknop kán wel met de linkerhand ingedrukt worden, maar ik kan me niet goed voorstellen dat het veel uitmaakt.

Ik kan op de Macap echter wel zowel links als rechts werken en voer in ieder geval voor mijn gevoel wat ik doe efficiënter uit. Wat ik nu doe is met links de portafilter tegen de startknop van de Macap duwen (portafilterhouder en knop zijn netje afgewerkt en "stootvriendelijk") en terwijl de koffie in het portafilter valt de boel al doorroeren.

Als ik dat dus afzet tegen portafiler inhaken, loslaten, arm omhoog, knopje drukken, arm omlaag, portafilter pakken en uithaken en dan pas het maalsel gaan omroeren, dan vallen de hooguit 5 seconden sneller malen voor 18 gram [als de Quamar al zo veel sneller is, ik heb het niet opgenomen met een stopwatch!] hier overigens totaal tegen weg. Niet dat ik die paar seconden per dag nodig heb, maar de werkvolgorde "voelt" ook gewoon beter voor mij (en dat kan voor iemand anders dus anders uitvallen).

Dat de kwaliteit van het maalsel volgens mij best dicht bij elkaar ligt had ik al gezegd. Dat is veruit het belangrijkste.
Dus dan blijven de in mijn ogen karige afwerking die zich o.a. uitte in scherpe randjes, meer lawaai en de voor mij mindere bediening van de Quamar over.

E.e.a. kan natuurlijk exemplarisch zijn - mogelijk heb ik toevallig de enige goede M4D?/liep ik tegen de enige batch slechte Quamars aan? Al heb ik zo mijn redenen om dat te betwijfelen... het is mogelijk (denk maar aan de series Jaguars en Maserati's die roestbakken waren) - en uiteraard is er vast ten minste deels wel iets te verhelpen aan de afwerking van de Quamar die ik zag/gebruikte.

Het prijsverschil dat door de TS werd aangehaald, dat moet moet ieder voor zich maar beoordelen. Bovendien verschilt de prijs van winkel tot winkel en zijn er ook nog eens van tijd tot tijd aanbiedingen.

Oeps. Sorry voor de lap tekst ...

Goede uitleg en ik herken dat gevoel wel. De Monolith flat staat bij mij bovenaan de wishlist (had hier al gestaan als ik niet een nieuwe parachute had gekocht).

Er is hier wel veel liefde voor Macap hoor alleen niet zo voor alle kleine mindere malertjes zoals de Macap M4D, Compak K3, Bezzera BB005 e.d. maar dat ligt niet aan Macap in het bijzonder. Wel leuk om mee te starten maar niet als upgrade. De Macap MXD is namelijk een geweldige maler maar dan heb je het over een andere klasse en juist daar ligt het hekele punt.

Het verschil in normale schijven van 58mm naar 64mm is best fors. 58mm is instap en sowieso niet geweldig. Dat is meer de reden van afkeur. De Macap is dan wellicht een goed gebouwde 58mm maler maar blijft een standaard 58mm malertje. De Quamar is een matige 64mm maler maar is wel 64mm. Er zijn inderdaad best wat problemen geweest met de Quamar in het verleden qua elektronica maar die schijnen nu opgelost te zijn. Nog steeds is het geen geweldige maler maar wat verwacht je dan ook voor die prijs.

Nog een maatje groter en je wint vooral op consistentie en minder op smaak wat het leven eenvoudiger maakt vwb de bereiding van de espresso. Zo staat de belachelijk dure EK43 bekend om zijn problemen met de uitlijning van de schijven dus of dat nou echt in lijn is met je verhaal is te betwisten aangezien de R120 het op dat punt juist veel beter doet.

Ik heb een Macap M2M gehad, op bouwkwaliteit alleszins niets op aan te merken. Werkte ook heel fijn, enkel getrapt met maar 3 bruikbare standen voor espresso.

Erik82 schreef:Goede uitleg en ik herken dat gevoel wel. De Monolith flat staat bij mij bovenaan de wishlist (had hier al gestaan als ik niet een nieuwe parachute had gekocht).

Er is hier wel veel liefde voor Macap hoor alleen niet zo voor alle kleine mindere malertjes zoals de Macap M4D, Compak K3, Bezzera BB005 e.d. maar dat ligt niet aan Macap in het bijzonder. Wel leuk om mee te starten maar niet als upgrade. De Macap MXD is namelijk een geweldige maler maar dan heb je het over een andere klasse en juist daar ligt het hekele punt.

Het verschil in normale schijven van 58mm naar 64mm is best fors. 58mm is instap en sowieso niet geweldig. Dat is meer de reden van afkeur. De Macap is dan wellicht een goed gebouwde 58mm maler maar blijft een standaard 58mm malertje. De Quamar is een matige 64mm maler maar is wel 64mm. Er zijn inderdaad best wat problemen geweest met de Quamar in het verleden qua elektronica maar die schijnen nu opgelost te zijn. Nog steeds is het geen geweldige maler maar wat verwacht je dan ook voor die prijs.

Nog een maatje groter en je wint vooral op consistentie en minder op smaak wat het leven eenvoudiger maakt vwb de bereiding van de espresso. Zo staat de belachelijk dure EK43 bekend om zijn problemen met de uitlijning van de schijven dus of dat nou echt in lijn is met je verhaal is te betwisten aangezien de R120 het op dat punt juist veel beter doet.

Ik kan me grotendeels wel vinden in wat je zegt. En wat je zegt over de elektronica van de Quamar, dat is dus wat ik ook hoorde van diverse winkels, maar aangezien dat a) oude info is b) "van horen zeggen" c) ik geen idee heb hoe ernstig het nou echt is/was en d) het verhaal verder ging met "maar mijn winstmarge is wel redelijk" aarzelde ik of ik het hier naar voren zou brengen.
Uiteindelijk zorgde de combinatie dat ik al een Macap heb, ik ondanks de grotere schijven geen verschil merkte in de espresso, het verhaal in de winkels dat de elektronica het begaf, de mechanische afwerking en de in mijn ogen minder handige bediening er voor dat ik bij de Quamar afhaakte.

Terzijde: bij de reclame van de Etzinger staat ook iets over de zin/onzin van de schijfomvang. Als de schijf groter is maar het effectieve oppervlak hetzelfde is ... of als de vertanding minder goed is, etc. etc. Het is info-mercial, maar ze hebben wel degelijk een punt.

De MXD (extreme) heb ik nog niet kunnen uitproberen/ervaren (al lijkt die me ook al vrij fors), net als de Monoliths en de EG-1 (die me wel een acceptabele maatvoering lijken te hebben). Dat zou ik heel graag nog eens doen. Heeft iemand hier die dingen?

Als je het zo stelt over de EK43 en de R120 heb je wel gelijk. En nou ga ik iets doen waar ik een hekel aan heb. "Maar". Maar toen ik ze uitprobeerde (toegegeven, zeer kort, waarschijnlijk niet representatief enzovoort) was de koffie met de EK43 meer naar het smaakprofiel wat ik lekker vind. (Zoeter tegen zuurder. En als ik het zo zeg klinkt het veel erger dan het is.) Dat laat me op dit punt alleen maar meer twijfelen. De omvang is eigenlijk een no-no. (Enter Monoliths en EG-1. Weet iemand een EK43-special voor weinig? )

En dan ben ik weer rond en terug bij het topic:
Dus blijf ik bij wat ik heb (de M4D) die in combinatie met de Vesuvius en verse boontjes zorgt voor wat ik echt wel lekkere koffie vind.

Als ik het zo teruglees zit ik dus door de M4D een beetje "vast" door een goed gebouwde "leuke instapper"...

Het kan slechter.

Verder: sinds maart dit jaar schijnt Quamar de drukgevoelige toetsen een upgrade gegeven te hebben naar een beter reagerende versie. Het is positief dat ze de machine verder ontwikkelen. (Bron: berichten op HomeBarista)

De Compak E5 OD en de Eureka Atom bewijzen dat je met 60 mm schijven een heel goed maalresultaat kan bereiken dat niet of nauwelijks onder doet voor de grote jongens.

Dat kun je van de Compak K3 en Macap M4D helaas niet zeggen. Dat zijn prima gebouwde malers en voor de gemiddelde espresso drinker meer dan toereikend. Maar een Vesuvius smeekt om meer. Naast die machine is de M4D echt de zwakke schakel. Een E5 OD is veel meer dan een K3 met fancy uitloop: Anders geslepen schijven, andere motor etc. Ook de Atom presteert een klasse hoger en is ook nog eens fluisterstil. Wil je dan nog een (klein!) stapje zetten kom je uit bij malers als de Mahlkonig K30, Eureka Olympus met Mythos schijven, de Mythos zelf of de neusjes van de zalm in de vorm van de Monolith flat en LWW EG-1.

Binnenkort wellicht ook de EtzMAX van Etzinger. Ik vind het niet mooi en best groot. Maar als ik kijk hoe gaat de Sette maalt, dan denk ik dat de EtzMAX verder alles mee heeft: Degelijk gebouwd, nauwelijks retentie, snel, fluffy maalgoed, goede distributie etc. Gaat helaas ook niet goedkoop worden.

Smaakprofiel van de EK43 is inderdaad wel erg goed dat moet ik ook toegeven. Zeer regelmatig drink ik shots uit een EK43 en die zijn toch altijd wel heel fijn qua smaak en duidelijk anders dan uit bijvoorbeeld een Mythos. Ondanks de beroerde uitlijning is er best wel wat goed van te maken . Er staat er hier ook nog eentje op de wishlist als ik ooit de loterij win .

Voor de TS is het vooral kiezen. De Quamar is duidelijk verbeterd maar getrapt, de Macap degelijk maar kleinere schijven en dus ook minder speelruimte voor espresso. Als je echter echt iets beters wilt kom je uit op een Eureka Atom maar dan ga je meteen richting de 700 euro. Kwestie van budget en prioriteiten. Persoonlijk zou ik dan toch voor de Quamar gaan als ik echt alleen uit deze 2 zou mogen kiezen.

bvds schreef:Binnenkort wellicht ook de EtzMAX van Etzinger. Ik vind het niet mooi en best groot. Maar als ik kijk hoe gaat de Sette maalt, dan denk ik dat de EtzMAX verder alles mee heeft: Degelijk gebouwd, nauwelijks retentie, snel, fluffy maalgoed, goede distributie etc. Gaat helaas ook niet goedkoop worden.

Kwestie van hoe je het bekijkt. Elke 2,5 jaar een nieuwe Sette of de Etzmax die het de komende 15 jaar niet zal begeven. Dan denk ik dat de Etzmax uiteindelijk goedkoper zal zijn. Daarom ook mijn grote afkeer tegen al die relatief kleine prutmalertjes die erg goed presteren maar niet voor lang en de reden waarom ik een bakbeest heb staan.