Grappig! Maar collecties, opstapelingen, militaire parades en dergelijke overdaad maken me doorgaans bedroefd en bedrukt. Lang heb ik een collectie van honderden antieke vulpennen gehad tot ik me realiseerde dat al die pennen ooit een hoogstpersoonlijk bezit waren geweest en nu naamloos, geschiedenisloos en voor altijd ongebruikt te kijk lagen. Vervolgens heb ik er een dozijn van verkocht (veel geld) en de rest rücksichtslos weggegeven want het schoot niet op. Het kan knap lastig zijn van collecties af te geraken. Ook eens veel te veel boeken gehad en het was een heel karwij die allemaal ergens achter te laten, in café's, bibliotheken en willekeurige vensterbanken.
Zo'n zooi espressomachines in een lege zaal vind ik ook griezelig. Elk van die dingen hoort in z'n uppie in een leuk café te staan, niet als grote blikvanger maar bescheiden, hard werkend om iedereen van lekkere koffie te voorzien.
Wanneer ik door omstandigheden per ongeluk meerdere machines heb, plaats ik die ook liefst in een achterkamer, zodat men niet denkt, als men op bezoek komt, dat ik een beetje eigenaardig zou zijn of zelfs een excentrieke verzamelaar van die spullen. Het mannelijke equivalent van 'kattenvrouwtje' zeg maar. Daarom houd ik mijn huiskamer zo gewoon mogelijk, met bureau, enkele espressomachines, analyse-apparatuur, branders,
toongenerator en oscilloscopen.