Ik vind ze ook prachtig, maar 1) je moet een goeie groene boon ervan treffen dan wel selecteren en 2) je moet er lol in hebben om de boontjes voor de branding, en dan nog eens na de branding, uit te pluizen. Dat van 2) kan een flinke klus wezen, wat voor commerciële branders dan eigenlijk geen doen is, maar ik vind het wel leuk en het resultaat is de afgelopen jaren steeds heel bijzonder. Ook mijn 'klanten' zijn er dan blijde mede en ik ben er daarna ook weer heel tevreden over als de boontjes allemaal op zijn

Mja, ze werken op Sumatra vrij vaak zonder "gewassenbeschermingsmiddelen" het ras en de grond zijn redelijk resistent tegen eerder voorgekomen ziektes en dus gaat dat ze goed af. Natuurlijk heeft dat, net als bij elk fruit, wat door insecten aangetaste bonen tot gevolg.
Dan komt er nog eens het karakteristieke Gilling basah, of wet-hullen bij, het mechanisch verwijderen van de schil als de boon nog vers en zacht is. Veel bonen komen in de verdrukking te zitten en het levert gespleten hoefjes op en verdoezeld anderszins beschadigde bonen. Dit is op zich geen probleem, maar tijdens het drogen zijn de beschadigde bonen vervolgens wel erg gevoelig voor het ontwikkelen van (smaak)defecten.

Als een relatief kleine koffieproducent vervolgens ziet dat bij het sorteren het merendeel van zijn opbrengst afgekeurd ziet worden, wordt de grade 1 maatstaf dikwijls even bijgesteld in het voordeel van de boer. Even plukken voor en na het branden levert dikwijls een magnifieke koffie op met inderdaad smaken van leder, tabak, piment en specerijen die met drop zijn te associëren.
Ik ben momenteel weer in de markt voor een mooie Sumatra, en wie weet is het nu tijd om iets avontuurlijker ter gaan met een ander ras dan mandheling, of misschien wel een iets minder traditionele verwerkingsmethode zoals honey of pulped natural.

Ik weet zeer weinig af van bonen en hun oorsprong maar heb 4 jaar geleden een keer een Sumatra Blue batak gehad en vond dat een bijzonder lekkere espresso geven.

Ik vermoed dat wat ik dronk van Fascino niet erg representatief is voor de rest...

Valt mee hoor. Ik heb een paar keer een geweldig Indonesië van Fascino gedronken en minder goede van "betere" branders. Daarnaast ook andersom het geval. Het hangt heel erg van het lot en jaar af. Ze kunnen heel bijzonder zijn maar dan alsnog moet het je smaak zijn.

Deze Rwanda Karambi bevalt me een pak beter. Dit is de washed. Als dit zakje leeg is dan dezelfde boon als natural. Benieuwd maar het verschil!

Mag ik vragen wie toch die 'betere branders' zijn waarvan hier af en toe sprake is?

Erik82 schreef: ma 24 dec 2018, 19:46 Valt mee hoor. Ik heb een paar keer een geweldig Indonesië van Fascino gedronken en minder goede van "betere" branders.

Ben nu begonnen met de Mexico special rosso van Keikoffie. Hij bevalt mij goed.

Hierna begin ik aan mijn koffiebonen uit Jemen waar ik nog meer benieuwd naar ben. Ik hou jullie op de hoogte.

Tijs schreef: wo 26 dec 2018, 13:21 Ben nu begonnen met de Mexico special rosso van Keikoffie. Hij bevalt mij goed.

Hierna begin ik aan mijn koffiebonen uit Jemen waar ik nog meer benieuwd naar ben. Ik hou jullie op de hoogte.

Ik ben een beetje af van Keikoffie.
Sinds ze op houtsnippers branden vind ik de kwaliteit wat minder.
Ook de versheid laat te wensen over, via de winkels meestal minstens een maand oud....

Ik vroeg me ook al af hoe ze zouden zijn. Ze zijn namelijk vrij prijzig en geven zo goed als geen achtergrondinformatie over de bonen. Ik had nou niet echt de neiging dat ik daar wat moest gaan bestellen. Op hout branden is een leuk marketing ding maar voor branden wil je exacte controle en dat lijkt me lastig met hout.

Daarnaast vroeg ik me af hoe bevorderlijk het is je mooie gedroogde groene bonen in drank te leggen waar je ook gewoon de groene bonen tussen houtsnippers van vaten kan leggen om hetzelfde effect te bereiken. Juist die vochtbalans is heel belangrijk voor het brandproces.